Macaroni met ham en kaas

Sommige gerechten waar ik goede herinneringen aan heb als kind zijn zo'n begrip, dat ondanks de benaming uit meerdere woorden bestaat, het gevoelsmatig één woord is. Zo ook deze 'macaronimethamenkaas'.  Eigenlijk is het één begrip en moet je het echt in één volle teug zeggen, anders telt het niet. Deze maaltijden zijn die waar je eens in de zoveel tijd (lees: vaak in de zoveel tijd) echt om kon zeuren en die echt kenmerkend waren voor jouw gezinnetje.

Zoals ik al zei is deze macaroni met ham en kaas daar een goed voorbeeld van voor mij. Als we dit aten was het echt een feestje. Het heeft misschien wat weg van wat we uit Amerika kennen als mac 'n cheese, maar ik vind eigenlijk dat deze buiten die categorie moet vallen.

Mijn moeder maakte dit gerecht vaak met een dikke plak ham en een dikke plak boterhamworst. Het komt niet zo nauw, het is maar net wat je voorkeur heeft of je wel of niet boterhamworst, of zoiets als Smac, ook gebruikt en hoeveel. Zolang er maar ham doorzit. Natuurlijk, spekjes kan ook, maar dan zal het wel gelijk een heel andere draai krijgen en niet meer macaronimethamenkaas mogen worden genoemd!

Eens in de zoveel tijd als we dit aten werd er soms nóg een schepje bovenop dat feestje gedaan. Als de pan dan net van het vuur kwam en er een heerlijke, warme, smeuïge portie op je bordje lag, en er was nog wat (geraspte) kaas in de koelkast, strooiden we dit er nog extra overheen. Wat sowieso altijd op tafel kwam was een fles curry en een fles ketchup. Ik ben een volwaardig lid van de saus-overkill-club als het op sommige gerechten aankomt.

Dit gerecht is dus niet spectaculair culinair, maar omdat het toch een van mijn absolute favorieten is wel de moeite waard om te delen. Het is daarbij ook zo lekker makkelijk dat het een fijn recept is om achter de hand te hebben tijdens een drukke week. Om het nog gemakkelijker te maken kun je ook gewoon een pakje kaassaus uit de supermarkt halen. Macaronimethamenkaas van mijn moeder werd immers ook op de manier gemaakt.

Oké nog een laatste toevoeging aan het verhaal! Mocht je wat overhouden is het natuurlijk prima om het de volgende dag - zelfs koud is ie lekker - zoals ie is op te eten. Wat ook lekker is, is om er wat gesneden sla of een tomaatje door te doen. Zo krijg je een van de lekkerste maaltijdsalades en heb je gelijk een goede bestemming voor die restjes die je in de koelkast had liggen!

Ingrediënten voor 4 personen:
- 225 g macaroni
- 1 grote ui
- klontje boter
- 250 g hamblokjes (of deels boterhamworst/Smac)
- 2 el bloem
- 275 ml melk
- 50 g kaas + extra

• Kook de macaroni volgens de aanwijzingen op de verpakking en, giet af en zet opzij.
• Snipper de ui. Verhit de boter in een ruime (!) pan met anti-aanbaklaag en fruit hierin de ui glazig en bak tegelijk de ham mee.
• Strooi na ongeveer 2 minuten de bloem uit boven de pan en bak het net zo lang mee tot het smeeuig geworden is en er geen droog poeder meer te zien is. Voeg dan ongeveer 1/3 van de melk toe en roer het net zo lang tot er een egale dikke saus ontstaat. Herhaal dit nog twee maal met de overige 2/3 van de melk. (De saus hoeft op dit punt niet al heel dik te zijn. De kaas en het zetmeel van de macaroni zorgt ervoor dat de saus nog dikker wordt.)
• Voeg de kaas toe en roer net zolang tot het volledig gesmolten is. Breng het geheel op smaak met zout en witte peper en serveer het eventueel met extra geraspte kaas en curry of ketchup.

Pandan flensjes met palmsuiker kokosvulling, Dadar Gulung

Deze jongens rollen al jaren zo nu en dan uit de keuken. Dat ik er nooit eerder over geschreven heb is eigenlijk schandalig want wat zijn ze lekker zeg! Ik besefte me het toen ik ze op tv voorbij zag komen. Deze Indonesische pannenkoekjes, ook wel kuih gulung genoemd, komen rechtstreeks uit de hemel. Ze worden ook wel eens met rijstmeel gemaakt, maar het komt in elk geval altijd neer op een beslag van kokosmelk, meel of bloem van een soort en pandanextract. De vulling bestaat vervolgens uit een mengsel van kokos en palmsuiker, waar soms ook pandan aan toe wordt gevoegd, maar dat is geen vereiste.

De gevulde flensjes zijn enorm populair in Maleisië en Indonesië. Ze worden daar overal op straat verkocht, met name in en in de buurt van grote markten. Ook in Nederland krijgen ze steeds meer bekendheid. De Oosterse keuken was sowieso al meer geliefd geraakt in het westen, maar met de komst van de food festivals is die populariteit alleen maar meer gegroeid. Daar krijgt iedereen de kans om op een leuke en gezellige manier met kleine (en onbekende) gerechtjes uit het buitenland kennis te maken. 'Dadar gulung' is een perfecte snack wat dat betreft, en zeker het proberen waard. Maar waarom wachten tot een food festival als je ze ook lekker zelf kunt maken?

Ingrediënten voor 10 flensjes:
- 300 ml kokosmelk
- 1 ei
- 120 g bloem
- 1 el maizena
- 1/8 tl zout
- 1/4 tl pandanpasta of 6 pandanbladeren 
Vulling
- 100 g kokos
- 50 g palmsuiker
- 1 el water

• Maak de vulling door de hiervoor bestemde ingrediënten al roerend in een pannetje op te warmen tot er een kleverig mengsel ontstaat. Haal van het vuur en zet opzij.
• Maak het beslag door alle ingrediënten voor de flensjes te mengen. Als je met verse pandanbladeren werkt, maal de bladeren dan met 3 el water fijn in een blender voor een minuut, haal het door een zeef en gebruik het residu.
• Verhit een beetje olie in een pan met platte bodem en voeg als deze heet genoeg is 2 ruime el beslag toe. Spreid het beslag snel uit met de achterkant van de lepel tot een platte schijf en bak op deze manier pannenkoekjes tot het beslag op is. Voeg indien nodig tussendoor opnieuw kleine beetjes olie toe aan de pan.
• Vul de pannenkoeken met de palmsuiker kokosvulling en vouw ze op dezelfde wijze op zoals je ook springrolls opvouwt.

Authentiek Chinees sweet & sour varkensvlees, 糖醋排条

De laatste avond van mijn volle dag in China vorige maand besloot ik om mezelf uitgebreid te trakteren om meerdere redenen. Ten eerste was ik mijn hele verblijf nog niet uiteten geweest. Het is immers echt waar, het beste eten in China vind je gewoon op straat. Een andere reden was dat ik nog veel te veel RMB over had. Ik heb zowaar best wat moeite moeten doen mijn geld op te krijgen. Alles is zó gigantisch goedkoop. Een hele dag goed eten en drinken (lees: goed en veel) hoeft niet meer dan 5 euro te kosten.

Zo gezegd zo gedaan. Ik schoof aan bij het kleinste restaurantje ooit, wat volgens locals een goede keuze zou zijn. Zij zaten dan ook op krukjes op straat bij de deur te wachten op een plekje. Dat kan alleen maar goeds beloven besloot ik, en dus stal ik snel het laatste krukje. Toeval wilde dat ik daar een Shanghainees, en een vriend van hem, ontmoette die aan dezelfde school gestudeerd had als ik, in Nederland! Huh?! Nadat ik mijn gehele verblijf misschien 5 woordjes Engels had gehoord was er zowaar iemand die wist wat een frikandel speciaal was. Onverwachts deelde ik dus mijn vrijgekomen tafel met twee zeer aardige jongemannen. Op zijn Chinees aten zij van mijn gerechten en ik van die van hen. I considered myself a very lucky girl...

Het gerecht in het restaurant.

Terwijl we buiten wachtte op een plekje moesten we al een keuze maken voor wat we wilden eten als we eenmaal aan de beurt waren. Ik had mijn 3 gerechtjes al gekozen (waarvan later bleek dat je daar een weeshuis mee had kunnen voeden, maar goed dus dat ik mooi kon delen nu). Toen ook mijn tafelgenoten 4 gerechtjes gekozen hadden was het nog 10 minuten wachten voor we aan konden schuiven. Een van de gerechtjes was de zoet zure varken, en dat bleek een ware topper te zijn. Het restaurant staat bekend om wijze waarop zij de Shanghaineese keuken representeren, en ik snap na die avond goed wat daar mee bedoeld wordt.

Dit recept is gek genoeg bijna té simpel om ook thuis te maken. Als je een Chinees vraagt hoe het moet of op internet Chinese recepten doorneust word je niet veel wijzer. Er staat altijd een lijst met ingrediënten, en daarachter staat dan: 'zoveel als nodig'. Dat kan frustrerend werken, ja, maar eigenlijk is dat wel de kunst van koken. Niet dat lijstje als een zombie afwerken, maar lekker je eigen smaakpapillen in werk stellen en vertrouwen en vervolgens aanpassen waar dat nodig is. Er kan dan ook weinig misgaan bij dit recept. Natuurlijk wordt er in een land als Nederland wel wat meer verwacht van een receptenschrijver. Daarom heb ik voor jullie opgeschreven hoe je de lekkerste authentieke Chinese varkensreepjes thuis maakt. Dit soort recepten zijn ultiem: super smaakvol en toch easypeasy.

Ingrediënten voor 4 personen als bijgerecht:
- 1 mooi stuk varkensvlees a 350 g
- 1/2 tl bakpoeder
- maizena, zoveel als nodig (ongeveer 22 g)
- 1 tl gember
- 1/2 tl zout
- 1/4 tl msg, optioneel
- 1 el rijstwijn
- 1 ei
- 3 el azijn
- 3 el suiker
- 1 tl sojasaus
- 1 el maizena + 2 el water

• Dep het vlees droog. Maak allemaal inkepingen met een scherp mes aan beide zijden van het vlees en snijd het vervolgens in reepjes van 3x1 cm.
• Marineer het vlees in het bakpoeder, zout, msg, maizena, gember, rijstzijn en het ei voor tenminste een halfuur.
• Haal na het marineren het vlees uit de koelkast en laat het tenminste 10 minuten weer wat op kamertemperatuur komen.
• Verhit een bodempje olie op hoog vuur in een wok. Voeg pas als de olie goed heet is de gemarineerde vleesreepjes toe. Blijf goed roerbakken op hoog vuur tot het vlees helemaal gaar en krokant geworden is. Schep het vlees uit de pan en laat uitlekken.
• Voeg in het overgebleven bakvet de suiker en azijn toe, laat even bubbelen en voeg dan het vlees weer toe samen met de sojasaus voor wat kleur.
• Voeg om een wat mooiere saus te krijgen het maizenapapje toe en haal van het vuur wanneer de saus dik genoeg geworden is. Eventueel op smaak brengen met een extra snufje zout.

Crispy chickenskin, de nieuwe bacon!

"Crispy chickenskin?", hoor ik je denken. Ja, echt! In New York schijnen er zelfs steeds meer top restaurants te zijn die het op hun eigen manier serveren of verwerken. Bijvoorbeeld als dat kleine beetje extra, geserveerd bovenop huisgemaakte mayonnaise. Of natuurlijk in plaats van knapperige plakjes bacon tussen de grootste broodjes hamburger, en ga zo maar door.

Ik kwam op het idee toen ik een heerlijke vorí vorí maakte. Ik koop dan altijd een hele kip en laat de helft van het vel zitten en haal de andere helft eraf. Weggooien is niet echt mijn ding, maar rauwe kippenvel eten ook niet. Zo werden gebakken crispy chickenskins in de oven geboren.

Het lekkerst is het op een broodje met een beetje mayonnaise, sla en bijvoorbeeld een tomaatje. Maar ook zo, warm geserveerd met een sausje, zijn ze lekker. Het is een typisch gevalletje van hate it or love it denk ik.

Zonder zout en andere kruiden is het puur een stukje gebakken vet en dat vind ik zelf ook niet te pruimen. Met een wat chili vlokken, flink wat peper en zout en bijvoorbeeld wat knoflookpoeder is het een prima fingerfood!

- je overgebleven kippenvelletjes
- zout, grof gemalen peper, chili vlokken

• Verwarm de oven voor op 175 graden en bekleed een bakplaat met een  vel pakpapier.
• Dep de velletjes droog met een stukje keukenpapier en bestrooi ze rijkelijk met zout, peper, chili vlokken en/of andere kruiden. 
• Bak de velletjes in 45-55 minuten knapperig in de oven, laat enkele minuten rusten en serveer warm.

Roerbak van gehakt en doperwten in zoete zwarte bonen saus

Dit gerecht is een makkelijk te maken Chinees comfort maal. Je zou kunnen zeggen dat het het meest weg heeft van de Cantonese keuken, gezien het gebruik van de ketchup. Dit blijkt toch wel kenmerkend te zijn voor de keuken uit het Kanton gebied dat aan de kust ligt, met name Shanghai. Zo klinkt het gerecht 'zoet zure spare ribs' vast niet onbekend in de oren. Het gerecht is van origine een Chinees gerecht. In de Cantonese keuken wordt het echter met ketchup bereid, maar in de rest van China laten ze de flessen ketchup liever buiten de keuken, en bereiden ze hetzelfde gerecht dus met andere ingrediënten.

Desondanks is ketchup wel degelijk een authentiek Chinees ingrediënt dat niet pas recentelijk gebruikt wordt. Sterker nog, het is zelfs ontstaan en China, en door westerlingen vanuit hier mee naar huis genomen. Het recept dat we vandaag de dag als ketchup kennen is natuurlijk niet dezelfde als die van toen, maar is sterk veranderd door de jaren heen.

De eerste in de ketchup-familie bestond uit een gepekelde vis zoutoplossing of saus. Later werden ook andere groenten en bonen ingelegd en tot pasta's gemaakt, die vervolgens door Chinese handelaren mee werden genomen naar Maleisië en Indonesië. Hier wordt met name 'ketjap', een van de vele soorten ketchup, vandaag de dag veel gebruikt.

In de 16e eeuw werd ketchup door Nederlandse en Engelse handelaren per zeilboot naar Europa gebracht, waar het vanaf dat moment snel populair werd. De reden dat het de reizende handelaren zo aansprak was onder andere het feit dat het zo lang goed bewaard bleef onderweg.

Door de eeuwen heen is het recept voor ketchup sterk veranderd. De eerste imitaties van ketchup werden gemaakt met gefermenteerde walnoten of champignons. Je kunt deze nog steeds verkrijgen bij hele ouderwetse verkoopadressen. Het bestond van origine dus helemaal niet uit tomaten. Het eerste officieel gepubliceerde tomaten ketchup recept waar we weet van hebben dateert uit 1812, en is afkomstig uit Amerika.

Nou, goed, dat was een zeer verkorte versie van de historie van ketchup. Je zou kunnen zeggen om het verhaal concluderend af te sluiten, dat 'vissaus' China als ketchup heeft verlaten, en dat ketchup zijn terugkeer naar China heeft gemaakt in de gedaante van 'tomatensaus'.

Ingrediënten voor 2 personen:
- 2 1/2 el gefermenteerde zwarte bonen
- 4 el ketchup (60 g)
- 1 el oestersaus (15 g)
 -1 el gember
- 1 el knoflook (4 teentjes)
- 1 el lente ui, wit deel, dunne ringetjes
- 1 tl bezinksel van chili olie of 1 rode gehakte chili
- 175 g varkensgehakt
- 120 g doperwten, bevroren
- 1 el Shaoxing wijn
- 1 tl suiker

• Spoel de bonen goed om onder koud water en meng ze met de ketchup en oestersaus.
• Hak de gember, knoflook en het wit van de lente ui fijn. Verhit een scheut olie in een wok op heet vuur en fruit de gember, knoflook en lente ui aan.
• Voeg zodra de inhoud van de pan goed begint te ruiken en het een beetje glazig wordt (1 - 1:30m), het gehakt toe, gevolgd door de suiker, het bezinksel en de rijstwijn. 
• Voeg als het gehakt rul is de doperwten en 75 ml water toe. Als de doperwten goed heet zijn en de saus een klein beetje ingekookt is, is het klaar. Proef of het nog wat nodig heeft en voeg dit eventueel toe. De saus moet nog een beetje soepig zijn. Nadat de pan van het vuur komt zal het nog iets verder indikken.

Shanghai lente ui pannenkoeken

Hoe doe ik het tot dusver met inhalen wat betreft mijn nalatigheid op deze blog en de belofte waarmaken om na mijn verblijf in China Chinese recepten te delen (van wat ik daar zelf heb leren kennen of al kende)? Pretty good, am I right?

Dunne versie

Deze keer is de Shanghainese lente ui pannenkoek aan de beurt. In tegenstelling tot westerse pannenkoeken, worden deze pannenkoeken niet van beslag, maar van deeg gemaakt. Het deeg wordt helemaal uitgerold, bedekt met wat olie, zout en een hele bende lente uien, en vervolgens wordt het deeg meerdere keren opgerold of dubbelgevouwen. Dit laatste wordt ook gedaan bij croissants en zorgt ervoor dat er meerdere lagen ontstaan.

Lente ui pannenkoeken zijn net zo populair in China als muffins dat zijn in Amerika. In heel China. Natuurlijk geldt weer het standaard verhaal dat elke regio zijn eigen 'way' van lente-ui pannenkoeken maken gecreëerd heeft: met/zonder sesamzaadjes, een snufje suiker erbij, sesamolie i.p.v. een smakeloze olie gebruiken voor de binnenkant etc.

Dikke versie

Maar toch is er een verschil dat wat meer typerend is en waardoor je misschien wel kunt zeggen dat er twee verschillende soorten lente-ui pannenkoeken zijn, namelijk dikke of dunne. De dikke variant is soms kleiner in diameter en heeft naast een krokante buitenkant een zachtere binnenkant. De dunne variant is bij uitstek dun, vaak wat groter en is in zijn geheel krokant. De soort die ik in Shanghai het meest tegen ben gekomen en typisch zou zijn voor de stad is de dikkere versie, gemaakt met gewone olie en zonder sesamzaadjes.

De pannenkoeken worden vaak zo per stuk per persoon op straat verkocht. Toch worden ze thuis vaak in punten gesneden en zo samen als snack verorberd. Er staan dan ook vaak een dipsausje bij op tafel. Dit kan dan, afhankelijk van de regio, een pittige zijn of een simpele mix van sojasaus, sesamolie en azijn.

Altijd handig is het als eten zich goed laat invriezen. Deze pannenkoeken doen dat gelukkig! Nadat je ze de laatste keer uitgerold hebt kun je ze in een luchtdichte box of zak doen met een velletje bakpapier tussen iedere koek. Het bakken gaat hetzelfde, alleen heeft dit net wat meer tijd nodig, gezien het deeg aanvankelijk nog bevroren zal zijn.

Ingrediënten voor 2 grote koeken:
- 125 g bloem
- 1/4 tl zout
- 75 g warm water
- 2 + 2 tl plantaardige olie
- 8 lente ui

• Zeef de bloem boven een ruime kom, maak een kuiltje in het midden en schenk hierin het warme water. Kneed tot een mooi elastisch deeg. Voeg eventueel meer bloem toe, tot het deeg niet meer aan je handen blijft kleven. Zet opzij.
• Snijd de lente uien helemaal op (tot circa 1 cm van het kontje) in dunne ringetjes. Zet opzij.
• Verdeel het deeg in twee gelijke stukken. Bestuif een schone werkplek met wat bloem en rol hierover de eerste bol deeg uit. Niet te dun, het deeg zal later scheuren.
• Verdeel 2 tl olie over het deeg, maar laat de buitenste 1 1/2 cm vrij. Verdeel zo evenredig mogelijk de helft van de ringetjes lente ui erover en bestrooi niet te zuinig met zout (essentieel).
• Rol het deeg nu op als een pannenkoek en druk een klein beetje dicht aan de uiteinden. Rol nu een van de twee uiteinden op naar binnen zodat er een spiraal ontstaat. Rol het deeg nu tot een plak van ongeveer 1 cm dik met een deegroller of druk hem plat.
• Herhaal met de overgebleven ingrediënten.
• Verhit in een ruime koekenpan op hoog vuur een bodempje olie. Pas als de olie goed heet is voeg je de eerste pannenkoek toe. Draai om wanneer de onderkant mooi knapperig en goud bruin geworden is en bak de andere kant tot ook deze knapperig en goud bruin is. Goed laten uitlekken en warm serveren.
• Pop de pannenkoeken voor nóg meer crunch nog eventjes in de oven voor je ze serveert.

Chinees tomaten roerei

Chinees tomaten roerei (西红柿炒鸡蛋, xīhóngshì chǎo jīdàn). Indrukwekkend hoe zo'n simpel gerecht zo veelzijdig kan zijn! Elk Chinees huishouden kent het en hoewel de verschillen niet gigantisch zijn, heeft wel echt iedereen zijn eigen manier van maken wat betreft volgorde en toevoegingen. Het is vaak het eerste gerecht wat Chinese kinderen van hun ouders of grootouders leren maken, en als je de verhalen mag geloven ook een van de meest nostalgische en gemiste gerechten wanneer zij al als emigranten terugdenken aan de warme herinneringen van het thuisland.

Chinese roerei met tomaten is eigenlijk, zoals de meeste Chinese gerechten, een bijgerecht. In China bestaat een maaltijd immers meestal niet uit één gerecht met een portie rijst, maar uit meerdere kleine gerechtjes midden op tafel die je met al je tafelgenoten deelt. Hoewel dat nog steeds gebruikelijk is wordt dit gerecht tegenwoordig ook wel eens anders gebruikt. Het is met name voor de emigranten die het maken vaker gebruikelijk om het als snelle lunch, maar ook als ontbijt of avondeten te maken. Het is immers ook een super snel en makkelijk te maken gerecht. In dat geval wordt er gewoon wat extra gemaakt, zodat er niet meerdere kleine gerechtjes nodig zijn en je het gewoon in je eentje kunt eten. Of rijst dan een must is? Nee, zeker niet, deze eieren gaan ook heel goed samen met noedels!

De variaties zijn ontelbaar, maar de basis is eigenlijk altijd hetzelfde. Ten eerste de eieren en tomaten. Over het algemeen wordt van beide ongeveer evenveel gebruikt, of van de een net wat meer dan de ander, net wat de voorkeur heeft. In sommige gevallen wordt ook nog het schilletje van de tomaten verwijderd voor ze de pan ingaan, maar dat is niet noodzakelijk. Voldoende olie daarentegen is dat wel. Je kunt proberen het met een theelepeltje olie te gebruiken, maar het resultaat zal niet zijn wat we willen voor een Chinees roerei met tomaten. Ook wordt er altijd een snuf zout aan de eieren toegevoegd voor ze de pan in gaan, maar in sommige gevallen wil men ook nog wel eens kippenbouillon poeder hiervoor gebruiken. Dan voor de basis wordt tot slot altijd wat suiker en een snufje witte peper toegevoegd als smaakmaker. Veelvoorkomende toevoegingen zijn Shaoxing rijstwijn, wat drupjes sesamolie of lente ui of bieslook ter garnering. Andere opties zijn een paar drupjes azijn, knoflook of een slurry bestaande uit gelijke delen water en maizena, om een sauzig effect te creëren.

Naast dat eieren en tomaten de beste vriendjes zijn en dit überhaupt een heerlijk gerecht is - bijgerecht of hoofdgerecht -, is een andere reden dat het zo geliefd is dat het ook super gezond is. Er zijn enorm veel functies te benoemen die bevorderlijk voor een goede gezondheid zouden zijn. Tomaten zijn bijvoorbeeld rijk aan caroteen en zitten boordevol vitaminen. Ze zijn hierdoor goed voor je huid, bloedvaten, bloeddruk en spijsvertering. Maar niet alleen zijn tomaten rijk aan vitaminen, ook bevatten zijn zink, calcium, ijzer en lycopeen. Deze laatste stof heeft bewezen te werken tegen kanker. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Chinezen zijn enorme gezondheidsfreaks en houden dus wel van feitjes als de hiervoor-genoemde. Maar ja, geef ze eens ongelijk.

Hieronder geef ik het basisrecept van een Chinees roerei met tomaten. Ik zet optioneel achter de ingrediënten die ik zelf niet zou willen missen, maar die dus in principe wel misbaar zijn zoals ik hierboven al uitgelegd heb.

Als bijgerecht voor 4 personen als onderdeel van meerdere gerechtjes of volledige maaltijd voor 1 persoon:
- 3 eieren
- 1 tl rijstwijn (alternatief: sherry)
- snuf zout
- 2 tomaten (ongeveer 150 g totaal)
- 1 tl suiker
- snuf witte peper
- klein stukje groen van lente ui of bieslook, in dunne ringetjes
- sesamolie, optioneel

• Het is raadzaam je benodigde ingrediënten eerst klaar te zetten. Kluts de eieren met een snufje zout en de rijstwijn, snijd de tomaten in partjes en halveer deze en snijd de bieslook of lente ui in dunne ringetjes.
• Verhit een wok op hoog vuur met een scheut olie. Voeg als de pan goed heet is de geklutste eieren toe. Zodra de bodem begint te stollen begin je te roerbakken. Haal de pan gelijk van het vuur als het ei nog net niet helemaal volledig gestold is en dus nog wat vloeibaar is. Schep het ei terug in het schaaltje waar het ook in is geklutst.
• Verhit opnieuw wat olie in de pan en begin nu de tomaten te roerbakken. Voeg de suiker toe en blijf goed roeren tot ze overal evenredig gebakken zijn (2 minuten). Voeg eventueel als de pan te droog wordt een klein scheutje water of bouillon toe. 
• Voeg tot slot de eieren toe, roer het kort maar goed door en haal de pan van het vuur. Breng het op smaak met eventueel wat extra zout en suiker, een snufje witte peper, wat drupjes sesamolie en de lente ui of bieslook.

Custard buns

Custard is iets wat je overal ter wereld wel in een zekere vorm terugvindt. Wij aten vroeger op zondag vaak soep, een goed stukje vlees en dan als afsluiting een verrukkelijk toetje. Griesmeel, een bolletje ijs, een plakje ijstaart, rijstepap, gortepap of natuurlijk, ra-pa-pa ra-pa-pa: custard! Dit dan gewoon op zich, maar ook heel soms met vruchtjes. Goede herinneringen dus, dat zeker.

Maar custard hoeft helemaal niet perse als pudding/nagerecht gegeten te worden natuurlijk. Toen ik in Portugal woonde was ik gek op de zondige pastéis de Belém of pastéis de nata, wat letterlijk zoiets betekent als roomtaartje. In Aziatische landen vind je deze custardtaartjes ook, maar veel vaker nog kom je daar custardbroodjes tegen. Het zijn de welbekende Chinese Mantou broodjes, die vaak gevuld zijn met de sappigste vlees vullingen of gezouten eidooiers, maar dus ook met zoete vullingen zoals rode bonen pasta of custard.

De broodjes zijn in vrijwel elke Chinese supermarkt voorverpakt in plastic te vinden, maar als je deze koopt loop je wel het risico dat ze iiiietwat tegen kunnen vallen. Gelukkig worden ze ook wel op straat verkocht, waar ze ze bereiden waar je bij staat. Meestal worden ze gestoomd in grote aantallen, maar ook worden ze weleens gebakken. In dit recept bak ik deze verrukkelijke zoete versnapering. Het deeg krijgt hierdoor een lekker smaakje en een krokant laagje aan de buitenkant. Als je ze echter helemaal laat afkoelen zijn ze net zo zacht als een wit puntje. Het is maar net wat je voorkeur heeft, maar denk even in: een heerlijk vers broodje gevuld met romige warme custard, dat is hoe dan ook genieten!

(P.s. aan het einde van dit bericht vertel ik je ook hoe je ze in de oven kunt bakken.)

Ingrediënten voor 6 custard buns:

Custard
- 250 ml melk
- 15 g boter
- 3 eidooiers 
- 55 g suiker
- 15 g boter
Broodjes
- 55 g meel
- 200 g bloem
- 1 1/2 tl gist
- 40 g suiker
- 1/4 tl zout
- 40 ml water
- 62 g melk
- 1 ei
- 32 g boter

• Verwarm de melk in een klein pannetje, voeg de boter toe en laat volledig smelten.
• Klop de eidooier romig met het suiker en het cake meel, giet de hete melk erbij en roer het tot een egaal mengsel. Giet het door een zeef terug in de pan, warm het opnieuw op en laat het mooi indikken tot een mooie custard.
• Haal de pan van het vuur en duw een vel vershoudfolie over het oppervlak van de pudding en prik er twee gaatjes in. Zet opzij, laat het 30 minuten rusten en laat het vervolgens algeheel afkoelen en opstijven in de koelkast.
• Zeef de meel, bloem en het zout boven een kom en mix het met de suiker en de gist.
• Warm het water en de melk op, maar laat het niet koken.
• Meng de warme vloeistoof en het ei met de droge mix en kneed het tot er een soepel en elastisch deeg ontstaat. Voeg dan de boter toe en kneed het opnieuw tot elastisch.
• Doe het deeg in een kom en dek het goed af met plastic folie voor ongeveer 1 1/2 uur of tot dat het in volume verdubbeld is.
• Druk alle ontstane gas bubbels uit het deeg en snijd het in 6 egale stukken en laat het opnieuw voor 15 minuten afgedekt staan. 
• Haal de custard uit de koelkast en verdeel het in 6 gelijke porties.
• Rol het eerste stuk deeg uit, plaats er een portie custard in en vouw hem dicht. Doe hetzelfde met de overige stukken deeg en custard en laat de broodjes een laatste keer voor 15 minuten afgedekt rijzen. 
• *Verhit een ruime pan op laag tot medium vuur, leg de broodjes per 3 erin en dek de pan af met een deksel. Draai de broodjes om als de onderkant een goudbruin en krokant korstje gekregen heeft en bak de andere zijde tot dezelfde kleur en textuur ontstaan is (ongeveer 8 minuten per kant). Haal de deksel zo min mogelijk van de pan om te voorkomen dat het deeg van binnen rauw blijft.
• De buns zijn warm het lekkerst, maar laat ze wel tenminste 10 minuutjes afkoelen. Custard blijft namelijk lang erg heet.

*Bak de broodjes in een voorverwarmde oven voor ongeveer 10 minuten op 210 graden.
**De broodjes zijn het lekkerst als ze nog warm zijn. Als je ze op een later moment wilt eten is het lekker om ze opnieuw even te bakken of in de oven te verwarmen tot ze weer een krokant korstje hebben. Als ze helemaal afgekoeld zijn zijn ze net zo zacht als een wit bolletje, ook lekker natuurlijk!